12 Nisan 2010 Pazartesi

Haftanın Kitabı

Emre Kongar -Söyleşi -Herkesten Bir Şey Öğrendim



Her şey bir kere olur ama sonsuza kadar sürer...Kitabın girişindeki cümle dikkatimi çekti ve belki bu günlerde çok çekici gelmese de okumaya karar verdim Emre Kongar'la tüm hayatı üzerine yapılan bu söyleşi kitabını.
Söyleşi, her zaman dikkatimi çeken bir tür olmuştur.Çünkü insan, karşılıklı konuşurken, kendi kendine yazarken itiraf etmekte ve anımsamakta zorlandığı detayları daha kolay ifade edebilir diye düşünürüm.
Yaklaşık birbuçuk saatlik servis yolculuğunda kitabın ilk 50 sayfasını okudum.Okuması çok kolay ve aydın bir insan ve 1940 kuşağının önemli bir temsilcisi olan Kongar'ın hayatı ışığında o döneme tanıklık ediyor olmak çok hoş.Pulp tarih romanlarından sıkılanlara ve vampir hikayelerinden gerçek hayata dönmek isteyenlere benden ufak bir tavsiye.

Yazarın sayfasına buradan ulaşabilirsiniz.Ve yazarken içinde bulunduğu ruh halini anlatan şu cümlesine bayıldım :
'Ben yazılarımı, bütün yaşamımla bile bu dünyada hiçbir şeyi etkilemeyeceğimi bilerek umutsuzca, ama tek bir makale ile tüm dünyayı değiştirebilecekmişim gibi bir sorumlulukla yazıyorum.'

'Sorumluluk; ilkelerine bağlılık; aile sevgisi; kafasının dikine giderken aynı zamanda kendini herkesten çok eleştirme cesareti. Bilgiye ulaşma, edindiği bilgiyi sindirip zihnini ve hayatını zenginleştirerek daha üst aşamaya çıkarma becerisi. Bürokrasinin tepe kademeleri dahil, hayatında edindiği bilgi ve tecrübeleri yazarak paylaşma isteği.Emre Kongar'ın kitabı, Türkiye'nin, üniversite camiasının, basının ve siyasetin tarihsel ve sosyolojik analizleri kadar, bu duygularla da yüklü.Başkalarının bahşettiği küçük ve geçici iktidarlara sahip olanların bile kendilerini eleştirilmez sandığı bir yerde ne büyük nimet, böylesine her daim öğrenci bir hocaya sahip olmak…'Bireysel açıdan aklımın erdiği, bilgimin eriştiği tüm yaşam zevklerini tatmış, bütün tatminlere erişmiş bir noktadayım. Öğrencilerimden, okurlarımdan, izleyicilerimden, çocuklarımdan, torunlarımdan öğrenmeye devam ediyorum…Çalışıyorum, okuyorum, yazıyorum, ders veriyorum…Seviyorum, seviliyorum…Bunlardan büyük mutluluk olabilir mi?'

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder