Şah ve Sultan

İskender Pala'nın şu anda en son satanlardan biri olan kitabını geçtiğimiz hafta satın almıştım.Alırken beklentim pek yüksek değildi.Daha doğrusu divan şiirleri ve doğu masalları ne kadar sevsem de seneler geçtikçe uzaklaşmış, artık içimin bayıldığını hissetmeye başlamıştım bu türle alakalı şeyler okuduğumda.Hani kendinize fersah fersah uzak biri ile sohbet ederken içinizden 'bu şimdi neden bahsediyor, tüm bunlar ne saçma' diye bir his geçer ya modern hayatın karmaşıklığı ile çevrelenen zihnim mistik, aşık, derviş, seyyah doğu edebiyatını okurken bu tür bir iç geçiriş yaşamaya başlamıştı.

Bu yüzden de İskender Pala'nın romanını sırf Kızılbaş-Sünni toplumların Osmanlı'da nasıl çatışır hale geldiğini merak ettiğim için aldım diyebilirim.Roman, Çaldıran Savaşı'nda Osmanlı Padişahı Yavuz Selim Han ile Safevi Hanı Şah İsmail'in neden, nasıl karşı karşıya geldiğini; iki Müslüman hükümdarın güç savaşında Sünni ve Kızılbaş halkın yavaş yavaş nasıl birbirlerine düşman hale getirildiğini; tüm bu karmaşanın içinde aşkın, sevginin, inancın, ahlakın, erdemin kendisine nasıl çıkış yolları bulduğunu çok akıcı bir dille, adeta şairane bir üslupla anlatıyor.



Öyle bir duyguya kapıldım ki okurken özellikle iki farklı komutanın ordusunda birbirlerine karşı savaşan kardeşlerin bölümünde gözyaşlarımı tutamadım.

Çok fazla yazmak istemiyorum çünkü ne yazsam az gelecek.Uğruna savaştığımız, birbirimizi kırdığımız dünyaya ait bütün herşeyin ölüm karşısında nasıl anlamsızlaştığına dair, tarihe dair, inançlara dair, aşka dair birşeyler okumak isteyenlere tavsiyemdir.

Sevgiler